De komende vijf dagen vormt Theater het Hof in Arnhem mijn huiskamer. Ik denk niet dat ik daarnaast tijd heb om ook op mijn site optredens te verzorgen. Dus als je me wil zien zul je naar de Gelderse hoofdstad moeten om mij in een glansrol te zien schitteren.
Ik ben die jongen in het zwart die tussen de bedrijven door de changementen uitvoert.
Als je je met een paar vrienden zit dood te vervelen in een rookvrije trein, probeer dan het volgende spel. Wacht tot de trein stilstaat. Bij een perron bedoel ik dan. Geheid stapt er iemand uit om snel een sigaret op te roken. Maak een wedje of die nicotineverslaafde op tijd de trein weer weet in te springen, of dat de deuren net voor zijn of haar lieflijke neus dicht gaan. Mensen zijn toch niet zo stom, denk je dan. Toch wel. Als ik het spel gespeeld had, was ik nu al twee keer rijk geweest.
Variaties zijn ook mogelijk. Neem een fluitje mee de trein in of druk per ongeluk op het blauwe knopje bij de deur. Altijd leuk.
Eén nadeel. 1 januari is het over met de pret. Dan mag er ook op stations niet meer gerookt worden.
Morgenochtend maak ik weer de reis naar Kampen. De laatste weken doe ik dat met angst in het hart over wat ik aan zal treffen. Al 150 jaar staat een unieke varenbeuk groot te wezen op het binnenplein van mijn universiteitsgebouw, eens kazerne. Ze heeft veel langs zien komen. Marcherende soldaten die zich voorbereidden om naar Indie af te reizen. Duitsers die pal naast haar een aantal Kampenaren fusillieerden. Jonge studenten die waterballongevechten houden.
Wie haar niet gezien heeft is waarschijnlijk te laat. In een tijd dat normaal alleen de blaadjes van de bomen vallen, wordt nu gelijk de hele boom gekapt. De schuldige is de dikrandonderzwam. Hij heeft zich in het wortelstelsel van de boom genesteld. 44% is al rot. De kapvergunning is aangevraagd en kan ieder moment worden toegekend. En dan is het gedaan.
Een mens krijgt een begrafenis. Een eerbiedwaardige boom wordt opgestookt of tot houtwol verwerkt. Waar is de gerechtigheid?
Kerkelijk recht. Kan het saaier? Vergis je niet, kerkjuristen uit het progressieve kamp hebben over het algemeen een erg prettig gevoel voor ironie ontwikkeld. Wie gewend is binnen de vierkante centimeter van kerkelijke wetten de maximale ruimte te zoeken, overleeft alleen met een geweldig relativeringsvermogen.
Een van de leukste kerkjuristen die ik ken is de Leuvense professor Rik Torfs. Een rasechte Belg, met een voorkeur voor Westmalle.
Afgelopen vrijdag schitterde hij weer eens. De Acht Mei Beweging, protestclub tegen rooms-katholiek conservatisme, werd opgeheven. Een gebrek aan leden was de reden. Torfs hield een toespraak. Te hoop lopen tegen behoudend beleid is prima, maar doe dat alsjeblieft met ironie en gevoel voor subversiviteit. 'Had de conservatieve bisschop toch eens geprezen, bijvoorbeeld om de geur van zijn aftershave. Had eens een progressieve theoloog veroordeeld, omdat die de waarheid met zo'n gebrek aan levensvreugde bracht dat de hunkering naar de leugen niet te stuiten viel. Was nou wat minder voorspelbaar geweest!' Een uitspraak die iedere protestbeweging in zijn zak kan steken. Vecht voor je idealen, maar wel met een glimlach, anders verzuur en verkramp je waar je bijstaat.
Om het af te leren, nog 1 citaat. '"De schoonheid van het nutteloze, is dat niet het kenmerk van het ware geloof?", spot Torfs, die zegt nog eerder de gebreken van zijn vrienden te willen koesteren dan naar Gods woord de vijand te beminnen. 'Volmaaktheid is de beste remedie tegen de liefde'".
Voor alles heb je stichtingen, dus ook om de waarheid omtrent de goedheiligman te verkondigen. De Sint is schutspatroon van armen en kinderen en zijn voorbeeld zouden we eigenlijk allemaal moeten volgen, aldus stnicholascenter.org. Het levert in ieder geval een leuke website op.
Wie meer devotie wil kan nu on-line de rozenkrans bidden.
Duitsers die niet tegen grapje kunnen hadden het zwaar dinsdagochtend. De Frankfurter Rundschau opende met de bovenstaande kop om te wijzen op het grote aantal analfabeten in de BRD. 4 miljoen mensen kunnen niet lezen of schrijven. Participatie aan de cultuur is voor hen erg lastig.
Gelukkig denken ze tegenwoordig aan alles. Voor de moderne analfabeet wordt momenteel voor drie euroton aan EU-subsidie een systeem ontwikkeld dat bezoekers op snelle en simpele wijze door museale collecties loodst. Aan de hand van vier startvragen wordt een persoonlijke route voor iemand uitgestippeld.
Ik stel me een bezoek aan het huis der Muzen toch echt anders voor. Het is een ontdekkingstocht, waarbij je tegen onverwachte zaken aanloopt en waar je horizon verbreedt wordt. Een museum hoort een pakhuis te zijn met aan alle wanden schilderijen en hoogopgestapelde kunstvoorwerpen. Niks geen voorgeprogrammeerde route's. Zwerven en dolen en onverwachte Kunst ontdekken, dat wil ik.
Stop dus met dat GPS-systeem voor musea en investeer het geld liever in andere projecten. In bestrijding van analfabetisme bijvoorbeeld.
Dag mevrouw agent. Ik wilde graag aangifte doen.
>> Zegt U het maar
Het gaat onder andere om Apollo.
>> Heeft Michael J. weer toegeslagen?
Nee...
>> o...het is iets met neerstortende raketten. Heel vervelend.
Nee, ook niet. Het gaat namelijk ook om Venus en Isis.
>> U bedoelt Dutroux? Heeft hij met nog twee andere minderjarige meisjes correspondentie gevoerd vanuit zijn cel, met medeweten van ouders en belgische justitie?
Nee, want ik heb nog niet gezegd dat ook Heracles...
>> Ah, een zaak voor Opsporing Verzocht. We zullen de beelden van die voetbalvandalen op TV tonen. Veiligheid gaat tegenwoordig immers boven het recht op privacy.
Wacht nou even, niet zo'n haast.
>> Ja sorry hoor, ik heb haast. We moeten ons wel aan ons prestatiecontract houden en ik moet voor het einde van dit jaar nog 39 boeven oppakken.
Goed, heel snel dan. De goden die ik U net opnoemde worden misbruikt.
>> Ah!
Inderdaad. AH! Ze zijn namelijk gedregadeerd tot naam van een Albert Heijn kerstpakket. Wat meer respect voor deze aloude, antieke goden zou wel op zijn plaats zijn.
>> En daar valt U ons mee lastig?
Ja, want ik vind het oprecht onzinnig om een kerstpakket te vernoemen naar een godheid. Oke, wie gelooft er nog in Zeus? Maar het op één na duurste pakket, gevuld met lekkernijen van Groninger Koek tot Goulash soep, is vernoemd naar de asceet Boeddha. Beetje vreemd.
En als dan je je kerstpakketten een reli-tintje wilt geven, wees dan multireligieus. Dan wil ik ook een kerstpakket Mohammed (met lekkere achterham en hooddoek in kerstkleur), Jezus (met kruisbessenjam en schietpistool) of Mozes (met kalfsragout en vrolijke, gele sterren). Zodat iedereen tijdens de kerstdagen zijn eigen religieus verantwoorde pakketje leeg kan eten. Misschien een ideetje voor volgend jaar?
Als je per se wil, dan kun je hier je Appie pakketje bestellen.
Vrijdag wordt melkdag. Dan gaan de boeren supermarkten controleren of men de melk niet onder de LTO-grens van 47 eurocent verkoopt. En terecht. Prijzenoorlog is prima, maar de consument moet wel eerlijke prijzen blijven betalen. AH komt gevaarlijk dicht in de buurt met zijn Zaanse Hoeve. C1000 duikt onder de bodemprijs. Ben benieuwd of we weer taferelen krijgen met giertanken die supermarkten onderspuiten met melk, omdat het niet langer rendabel is om de witte motor te verkopen aan de zuivelfabrikanten.
Alleen één vraag: als jullie dan toch bezig zijn lieve boeren, kunnen jullie dan gelijk even kijken naar de prijs van koffie, bananen en chocola? Ook daar schijnt al een tijdje iets mee aan de hand te zijn.
Bij voorbaat dank
Nu mijn puberteit al weer een tijdje achter mij ligt, is het een onderwerp waar ik liever niet al te lang bij stil sta: zelfmoord. Angsten moet je echter niet onderdrukken, maar de confrontatie aangaan, dus ging ik naar Wilbur wants to kill himself.
Een lange reeks zelfmoordpogingen trok aan mij voorbij. De eerste is nog een beetje eng, bij de tweede beginnen de lachspiertjes te tintelen, bij de derde begint het zowaar hilarisch te worden. Het plot is niet echt briljant, maar met alle pogingen van de hoofdpersoon om de hand aan zichzelf te slaan is het wel een bevrijdende film. Als mensen nu over zelfmoord beginnen schiet ik in de lach, in plaats van angstig naar mijn eigen polsen te kijken en te bedenken dat met een paar mesbewegingen een einde aan mijn bestaan kan komen. Voor mensen in de puberteit is het misschien niet de meest handige film om te gaan zien. Het kan je op ideeen brengen. Voor anderen is het een aanrader.
Hiernaast staat dat ik student godsdienstsociologie ben. Eigenlijk is dat niet waar. Ik studeer theologie, met als hoofdvak de godsdienstsociologie. Het is een leugentje om best wil. Wanneer ik namelijk zeg dat ik dag in dag uit met theologie bezig ben, volgt er altijd een enorme reeks vooroordelen en dat ben ik behoorlijk zat. Donderdagavond nog vroeg de vriendin van een vriendin van mij of ik dat nou niet moeilijk vond als student theologie, om met twee potten om de tafel te zitten. Oke, ik kan het snappen. Er zijn nogal wat van mijn soortgenoten tegen homosexualiteit, maar er a priori vanuit gaan dat dus alle theologen tegen homo's zijn is wel een beetje naief. Of dat ik tegen sex voor het huwelijk zou zijn of tegen sex sowieso, tegen vrouwen, modieuze kleding, evolutieleer, televisie en ga zo maar door. Nee, ik ben gewoon he-le-maal normaal. Een student theologie is niet per definitie een deficiente diersoort.
Gisteren was dominee Nico ter Linden te gast bij Dit was het nieuws. Hij had last van hetzelfde probleem. Iedere keer leken de andere panelleden verbaasd dat ook een dominee grappen kon maken. Waarom? Waarom zouden theologen niet de lolbroek kunnen uithangen? Wat is dat voor een kronkel? Ik zou zelfs de stelling durven verdidigen dat er niemand zo goed om God kan lachen als een theoloog.
Maar dat doe ik niet. Ik ben het zat en houd liever geheim dat ik theologie studeer. Dat scheelt mij een hele avond opboksen tegen vooroordelen.
Ik lieg liever een beetje over mijn studie. Want ook theologiestudenten doen dat wel eens: liegen.
Ik moet zeggen dat ik er de laatste maanden te weinig kom, maar zeker de eerste keer dat ik er binnen liep was het een overweldigende ervaring: de grote zaal van Muziekcentrum Vredenburg. Het voortbestaan stond even op het spel toen vorig jaar in een groot stadsreferendum werd voorgesteld om het gebouw te slopen. Ik stemde tegen en velen met mij. Vredenburg was gered en bestaat nu 25 jaar. Dat wordt gevierd, met een zeer aparte verlichting vanaf december en alleen voor de Utrechtse Volkskrant lezer: een Vredenburg special. Ik weet niet precies hoe diep Vredenburg in de buidel heeft moeten tasten voor alle Volkskrant-aandacht. Ik ben er ook niet uit of de Volkskrant aan dit soort publiciteit mee moet doen. Het heeft in ieder geval weinig met onafhankelijke en kritische journalistiek te maken. Een interview met de architect die het beste met de stad voor had en die uiteindelijk gelijk krijgt, gesprekken met tegenstanders van toen die het nu een machtig mooie zaal vinden en portretjes van medewerkers die allemaal dolgelukkig zijn dat ze in het Muziekcentrum mogen werken.
Deze opeenstapeling van cliche's heeft weinig met harde nieuwsgaring te maken, maar het is prettig leesvoer op een zaterdagnamiddag. Vooral het interview met de Vredenburg koffiejuffvrouw van de artiestenfoyer:
De meeste mensen die hier komen zijn beleefd, ook als het beroemde artiesten zijn. Maar we hebben elkaar ook gewoon nodig. Als zij er niet zijn, hebben wij geen werk en als wij er niet zijn, hebben zij geen koffie.
Als ook de bezoekers blijven toestromen, dan haalt Vredenburg met gemak de 50. Aan de koffiejufvrouw zal het in ieder geval niet liggen.
'Ludicrous' EU officials ready to ban yogurt By Robert Uhlig, Food Correspondent
(Filed: 10/11/2003)
Officials at the European Commission are preparing to ban yogurt from Britain because it does not conform to their definition of a standardised Euro-pudding.
Under proposed legislation that could become law next year, all yogurt sold in Britain would have to be labelled as "fermented milk".
Most would have to be clearly labelled "mild alternate-culture heat-treated fermented milk". Others could omit the words "heat-treated", provided they contained live bacteria.
Brussels bureaucrats would allow "yogurt" to be stamped only on desserts made with a traditional type of bitter-tasting live bacteria described in historic Bulgarian recipes.
The Dairy Industries Association Limited, which presides over a British yogurt market worth £730 million a year, called the planned legislation "totally ludicrous".
"British consumers prefer milder-tasting yogurt," said Dr Ed Komorowski, the Association's technical director. "The European Commission is trying to produce standardised European yogurt like they once tried to produce a standardised Euro-sausage."
Veel mensen zijn lyrisch over Cloaca. Ik snap dat niet. Het plot van de film is namelijk flinterdun. De hoofdrollen zijn weggelegd voor vier stereotiepe mannen:
- de politicus die carriere verkiest boven familie
- de regisseur die van artistiek/artiesten bloot houdt
- de kunstminnende nicht die het leven niet aan kan
- de gestoorde man die als enige wel helder inzicht heeft
Deze vier vrienden gedragen zich als kamikazepiloten van hun eigen leven. Ze storten zonder ontspanningsmogelijkheid of -poging ter aarde.
Ik heb werkelijk geen minuut met ze te doen. Het plot laat geen moment de ruimte om sympathie voor deze mannen op te bouwen. Bovendien is het een karikaturale schildering van een generatie boven mij. Bijna twee uur kijken naar een vier mannen die zich op weinig subtiele wijze het graf inwerken is niet bijster interessant. Het acteerwerk, de briljante dialogen en de paar goede vondsten maken iets goed, maar ik blijf achter met het gevoel gekeken te hebben naar een doelgroepenfilm, bedoeld voor 40plussers in een midlifecrisis. Wie daar niet toe behoort kan beter naar een andere film.
Aanstaande zaterdag is het zover. Dan komt de boot van Sint Nicolaas in Zwolle aan. Althans dat zeggen ze.
Toen ik vanmiddag uit mijn treinraampje naar buiten keek, terwijl we over de kleine spoorbrug bij Zwolle denderden, zag ik daar een boot liggen die wel verdacht veel leek op die van de goed heiligman. Hang wat spandoeken over de echte naam heen en het schip is omgetoverd tot Pakjesboot 12. Mijn theorie: Sint Nicolaas is een moderne man en komt met het vliegtuig. Omdat de ook Sint aan tradities hecht, pakt hij voor het laatste stukje de boot.
De dertien schepen die deze dagen in Groot Brittanie arriveren zijn een stuk minder makkelijk om te turnen. Maar dat zijn dan ook geen Sint Nicolaas boten. Stuk voor stuk zijn het zwaarvervuilde roestige wraken, ooit in gebruik bij de Amerikaanse marine. Nu al jaren uit de vaart, maar zo ranzig dat Bill Clinton 7 jaar geleden zelfs verboden heeft om ze in India te laten ontmantelen. De schepen van deze Ghost Fleet worden nu gesloopt in het Engelse Hartlepoo. Onder luid protest van milieugroeperingen die vinden dat de aannemer te weinig doet om vervuiling tegen te gaan. Ook is het een mirakel dat de schepen uberhaupt de Grote Oversteek hebben overleefd.
Wat dat betreft geef ik de Sint geen ongelijk dat hij het vliegtuig neemt. Met schepen weet je het maar nooit.
Gisteren was het Sint Maarten, de dag dat kinderen met vuurgevaarlijke lampions langs de deuren gaan om al zingend zoetigheid te vergaren. Terwijl de politie in Almere de georganiseerde snoeproof probeerde in te dammen, nam ook mijn verhuurder geen halve maatregelen. Angstig voor aansprakelijkheid bij brand, stuurde hij 's middags een mannetje langs om mijn studentenhuis op brandveiligheid te controleren. We moesten onze gangen leeghalen. Er mocht geen koelkast, oud papier, jas of wasbak meer in het trappenhuis te vinden zijn. Anders zou het op onze eigen kosten verwijderd worden. We moeten nu voortaan zelfs de losliggende telefoonsnoertjes netjes oprollen en weghangen. Als er brand uitbreekt zouden we er immers over kunnen struikelen.
Leve de LSVb! Het is mede aan haar acties te danken dat huisbazen tegenwoordig heel streng op brandveiligheid controleren. Met als resultaat een verslechtering van de leefbaarheid. Wat dat betreft schieten sommigen wel weer wat door met de handhaving van regelgeving.
's Avonds zat ik verwachtingsvol in mijn brandveilige huis op de kinderen te wachten om het ingekochte snoep uit te kunnen delen. Ze lieten het massaal afweten.
De eerstvolgende bezoeker die ik verwacht is het brandveiligheidmannetje. Om te controleren of onze gangen echt leeg zijn. Nou ja, dan moet hij het overgebleven snoep maar opeten.
De tegenstrijd wordt aangevangen
de publieke opinie gemobiliseerd
mensen die zuivere koffie verlangen
opdat DE zich bekeert
Dichten voor een eerlijk bakkie zwart goud
een wedstrijd met een heuse prijs
als je je maar aan de doodlijn 20 november houdt
dan win je wellicht die Kenia-reis.
Aan mijn Kamper universiteit valt een kleine trend waar te nemen: kinderen krijgen. Regelmatig zijn er nu kinderwagens in de kantine te vinden en worden de babies doodgeknuffeld. De gesprekken gaan over borstvoeding en luiers verschonen.
Kinderen hebben echter in ieder geval 1 nadeel: ze vreten tijd. Studeren, collegevolgen en op je kind passen is een lastige combinatie. Gelukkig wordt de Wet basisvoorziening kinderopvang (Wbk) binnenkort aangepast. Bezuinigingen-koning minister Aart-Jan de Geus heeft plots wel een potje gevonden om de crechekosten te betalen voor 750 studenten. Niet dat de overheid alle kosten op zich neemt. Rijk, school en ouders dragen allen een derde bij, maar een verbetering is het wel.
Hopenlijk is mijn universiteit er snel bij om zo'n creche in het leven te roepen. Zo rond Kerst wordt namelijk het volgende kind verwacht.
Tochtige schuur, muizen, bijna vorst aan de grond, wachttijden van meer dan een uur voor die ene douchecel, het alleen door Engelsen geliefde Marmite als broodbeleg, een excursie naar een bijna nader inzien uitgestorven dierenpark omdat alle beesten in hun hok winterslaap houden: zelfs de maan gaf er de brui aan. Ik liet me niet uit het veld slaan en mijn weekend was onovertroffen.
Nu onder de warme wol en uitslapen en -zieken. Volgend jaar weer.
Komende drie dagen is de weekend, het jaarlijkse uitje van mijn disputatio C.A.B.A.L.L.E.R.O..
De paklijst belooft niet veel goeds: 'isoleermat, warme en praktische kleding en zaklamp'. We gaan naar een plek 'waar aarde en hemel elkaar raken'. Ik ben benieuwd hoe verkouden en verkleumd ik terugkeer. Ik vrees trouwens dat er op die plek ook geen computer, laat staan internetverbinding is. Zondag ben ik weer terug.
Over gevaarlijke reizen gesproken. In mijn studentenhuis hebben we tijdelijk een Australiër wonen. Hij moet oppassen. Nederland is volgens de Australische overheid namelijk een risicoland. Voor je het weet ben je alles kwijt, vooral op de Schiphollijn. Gelukkig voor mijn housemate gaat hij over een maand al weer terug naar dat o zo veilige Australie.
Bovendien is het aan de andere kant van de wereld vast warmer dan mijn weekend zal zijn.
Vroeger, zeg maar voor de uitvinding van de H&M, was zelf kleding maken bittere noodzaak. Het aanbod was beperkt en zelf naaien scheelde geld. Ik heb vroeger vaak genoeg in home made gelopen. Ontwerpen en naaien is een van de hobbies van mijn moeder. Op een gegeven moment ontbrak haar de tijd en begon ik lichtelijk modebewust te worden. Voor beide partijen was het dus een goede oplossing dat ik met eigen kleedgeld de winkels leeg ging kopen. Voor mensen die terugverlangen naar het zelf-naai tijdperk is er in Alkmaar een fijne tentoonstelling.
Overigens schijnt zelf je kleding in elkaar klussen weer helemaal hip te worden. Het Leger des Heils lift een beetje mee met deze trend. Een aantal heilsoldaten is aan het naaien geslagen. De kledinglijn 50/50. Together we are one is het resultaat. Te koop bij de Bijenkorf in Amsterdam vanaf 29,90 voor een paar handschoenen. Origineel idee, goed concept, het draagcomfort is echter beperkt en het kleedt slecht af.
Dat is het voordeel van echt zelf klussen, je kan je lichaam perfect laten uitkomen.
Voor degenen die geen zit hebben om zelf achter de machine te kruipen is er gelukkig tegenwoordig een enorme keur aan winkels, zoals het Spaanse Zara. Alhoewel daar het assortiment sinds vandaag kleiner is geworden. Bont voor dieren vond het weer eens nodig principieel te zijn en heeft Zara zover gekregen alle bont uit de collectie te halen.
Ik ben benieuwd hoe de Bont reageert als het Leger tweedehands bont verwerkt in 50/50.
Vanochtend op de voorpagina van de Volkskrant: Woning van Drees sr. al anderhalf jaar leeg. Het Haagse huis waar deze roemruchte mp 44 jaar heeft gewoond staat langzaam te verstoffen. De vraag is, wie moet er nu onderdak vinden in dit van sociaal democratie doortrokken bolwerk? Een willekeurige particulier of commerciele instelling lijkt geen waardige optie. De verhuurder, Vesta, zoek naar een passende maatschappelijke bestemming.
De gemiddelde wachttijd voor een studentenkamer is in Den Haag 6 maanden. Er zijn dus nog genoeg studenten op zoek naar een passende woonruimte. 1+1=2.
Vadertje Drees had het een prachtige oplossing gevonden.
Ik heb Arnhem altijd een meer dan mooie gemeente gevonden. Nu is de klad in onze liefdesrelatie gekomen. De gemeente vond het nodig Loesje last onder dwangsom op te leggen voor elke illegaal geplakte poster. Loesje maakte te laat bezwaar, maar voelt zich aangetast in haar recht op vrije meningsuiting. Ze meent niet langer welkom te zijn in haar geboorteplaats en dreigt te verhuizen. Vooralsnog lijkt dit bericht echter vooral een geslaagde publicteitsstunt om de publieke opinie te bespelen. Maar je weet het nooit met opstandige, puberende meisjes. Het dossier.
Ook in de Anglicaanse wereldkerk wordt met vertrek gedreigd. Afgelopen zondag is daar de eerste homobisschop gewijd. Verbazingwekkend genoeg juist in de VS. Dat is met name de Afrikaanse aangesloten kerken in het verkeerde keelgaatje geschoten. De kans is groot dat zij voor zichzelf beginnen. De foto's.
Tot slot lijkt ook de muziektempel bij mij om de hoek EKKO te vertrekken. Als er op het Vredenburg een nieuwe uitgaansgelegenheid is gecreeerd dan wordt de subsidiekraan dichtgedraaid. Vorige week zijn de handtekeningen aan de wethouder aangeboden voor behoud van dit zelfstandige poppodium. Voorlopig ziet het er niet heel best uit.
Weinig inhoudelijk, maar wel leuk voor mezelf. Dit is de eerste post via mijn nieuwe (tweedehands) iBook. Morgen zal ik mij weer van mijn inhoudelijk kant laten zien. Tot die tijd ga ik op zijn mans een beetje met dit nieuwe speeltje klooien. Dus zonder de gebruiksaanwijzing te lezen en door vooral heel veel te proberen. Nu maar hopen dat mijn iBook het overleeft.
Ik heb net gekeken naar de Tegenlicht-documentaire Wim op de berg. Meestal zijn de films in deze VPRO-serie kritisch en diepgravend of bieden een heel nieuw gezichtspunt. Deze aflevering was echter niet meer dan een laudatio bij het afscheid van Wim Duisenberg als president van de Europese Centrale Bank.
De opzet van de docu was cliche-matig, inclusief beelden van de man met zijn koffertjes die voor het laatst zijn werkkamer uitwandelt. Deze geijkte truc van de emo-TV werkte echter wel.
Ik bleef achter met het droeve idee dat al weer een weldenkend mens de publieke arena heeft verlaten en dat we het tegenwoordig moeten doen met stoethaspels van het formaat Balkenende. De introverte, sociaal-voelende en hardwerkende mentaliteit van een Wim Kok, Max van der Stoel of Wim Duisenberg wordt node gemist.
Ik ben heel erg benieuwd wie het stokje van deze nestors gaat overnemen als het om wijze uitspraken en natuurlijk gezag gaat. Balkenende dus niet, maar ik kan me ook niet voorstellen dat ze bij het afscheid van Jaap de Hoop S. als NAVO baas een dergelijke documentaire zullen maken. Ik voorspel dat wanneer Jaap zijn koffers pakt, de opluchting zal overheersen.
Ik ben in ieder geval benieuwd wat Wim met zijn nieuw herwonnen vrijheid gaat doen. Als hij maar niet zijn vrouw achterna gaat. Dan valt mijn beeld van Duisenberg als een genuanceerd mens geheel in het water. Zou overigens wel leuk voor Tegenlicht zijn. Kunnen ze eindelijk eens een kritische documentaire over hem maken.
Nog een quote van deze voormalige minister van Financien onder Den Uyl: 'Mensen verwijten het kabinet Den Uyl heel veel vaak dat wij allerlei problemen hebben gecreeerd. Dan ben ik trots dat ik van dat kabinet deel uitmaakte. Ik denk dan:"Dat hebben wij dan toch maar mooi bereikt".
We hadden natuurlijk al de slogan: 'Heb je een wens, vraag het de VARA', nu een onderdeel van het programma Leuk is anders. Maar tegenwoordig kun je overal je wens in vervulling laten gaan. Bij Lipton Ice Tea bijvoorbeeld of bij verzekeraar AMEV.
Blijkbaar is er een wensenoverschot in Nederland, waar deze promotieacties op inhaken. In de rijke jaren 90 waren er weinig dromen die geen werkelijkheid konden worden. Nu hebben we de hulp van commerciele instellingen nodig om lang gekoesterde wensen in vervulling te laten gaan.
Is het niet veel mooier om gewoon een wens te hebben, zonder dat een verzekeraar met te veel geld die gelijk voor jou realiseert? Moeten wensen altijd direct in vervulling gaan? Een wens, een verlangen, je moet ze zelf realiseren. Verlangen en daar je energie uithalen in plaats van uit koude thee met te veel suiker. Risico durven nemen zonder dat je weet dat je in rug gedekt wordt door een verzekeraar.
Mensen lijken zich echter liever afhankelijk te maken van commerciele acties. Als iemand daar wat aan zou kunnen veranderen, dan zou ik een stuk gelukkiger zijn.
Ben benieuwd wat Lipton Ice en AMEV met deze wens kunnen.
