29.5.07
hoe was het ook al weer ik tik me suf. en als ik dan even niet meer weet hoe een woord ook al weer gespeld wordt, is mijn strategie: twee verschillende varianten in google opzoeken en dan de meest voorkomende kiezen. ik geloof erg in het principe dat de meerderheid het wel het beste zal weten. gelukkig houdt de meerderheid daar rekening mee, dus toen ik niet meer wist hoe je ook al weet
definitief of
zeker schreef in het engels, was daar zelfs een fijne site voor...
17:06
Nog niet verzadigd?
25.5.07
turkse koffie vandaag in de volkskrant: driekwart van de treinreizigers is nieuwsgierig naar hun medepassagiers en ruim 60 procent wil zelfs wel een praatje maken. de meest prangende vragen: de bestemming van de medepassagier, waar hij of zij vandaan komt en of hij of zij een partner heeft. die laatste vraag leeft gek genoeg vooral bij mannen. dat het toch zo stil is in Nederlandse treinen komt doordat mensen geen gesprek durven te beginnen.
de opdrachtgever van het onderzoek is Douwe Egberts en die wil nieuwsgierige maar verlegen reizigers graag helpen. de komende week staat er op drie stations in Nederland een carrousel waar mensen plaats kunnen nemen. dankzij de draaiende carrousels wisselen de passagiers om de drie minuten van gesprekspartner. waarschijnlijk krijgen mensen ook nog eens koffie geserveerd...
maar drie minuten lijkt meer op speeddating dan op een echt gesprek. als DE mensen echt met elkaar aan de praat had willen krijgen, had het beter wat Turken kunnen inhuren. nooit verlegen om een praatje, geen enkele moeite om een gesprek te beginnen en de eerste vraag van mannen is bijna steevast
heb je een echtgenote?
09:53
Nog niet verzadigd?
24.5.07
wie van vakantie houdt, moet in Turkije gaan studeren. morgen is hier de laatste schooldag en half juni is ook de tentamenperiode voorbij. ergens eind september beginnen de universiteiten weer.
ja maar in de zomer is het te heet om te denken, vertelde iemand mij. ik ben benieuwd hoe mij hersenen reageren. zouden ze boven de 35 graden gewoon uit gaan?
ondertussen wordt het einde van het collegejaar hier groots gevierd. iedere uni organiseert deze week allerlei feesten. normaal gesproken is het hier op Bilgi rond deze tijd nog redelijk rustig, maar nu wordt er op het binnenplein druk gebouwd aan een groot podium waar vanaf vier uur bands en djs optreden. 35 graden, dat is nog afwachten, maar megaboxen voor de ramen van de UB hebben in ieder geval een desastreuze invloed op mijn leervermogen.
09:51
21.5.07
zo. weer terug in istanbul. al een paar dagen eigenlijk, maar hoog bezoek uit Nederland hield mij nog even weg van de computer. nog een paar dagen extra vakantie gevoel. het is gek om in een hotel te slapen en vakantie te vieren, in een stad waar je eigenlijk ook woont. of in ieder geval een soort van woont. maar goed, nu is het onvermijdelijke daar. tijd om de studie maar weer eens op te pakken. gelukkig hebben we de fotos nog.
12:28
14.5.07
diyarbakir is lang de centrale commandopost van de PKK geweest. hun acties lijken op een wat lager pitje te staan, maar nog steeds trakteert het turkse leger de stad regelmatig op vliegshows en vind je op iedere straathoek een kazerne. veel mensen zijn vanwege Turkse militaire charges van het platteland naar de relatief veilige stad gevlucht, waardoor er grote armoede en werkloosheid heerst in het met een 6 km lange, uit zwarte basaltblokken opgetrokken muur omgeven diyarbakir.
iedere afleiding is dan welkom om het monotome bestaan wat op te fleuren. en wie wandelt daar? inderdaad De Toerist. mijn persoonlijke oogst van de afgelopen twee dagen: een halve dag opgetrokken met een student die zijn engels wilde oefenen, een bezoek aan een trouwerij van de broer van zijn vriend, waarin ik vrolijk mee mocht doen aan de reidansen en een aantal keer solo moest, wat veel over mijn hoofduitgestrooide biljetten en snoep opleverde, een jongen van een jaar of zeven die graag met een nederlander wilde voetballen, heel veel thee in theehuizen en langs stille landwegen, aangeboden door mannen die wel eens wilden weten wat die vreemde gast hier deed, meisjes van 10 die stiekem je hand aanraken, heel veel zwaaiende oudjes die je graag de weg wegwijzen. en natuurlijk veel bedelkinderen die alleen Hello en Money in het Engels kennen en verkopers die je voor een slechte toerist uitmaken om dat je geen nieuw vloerkleed van 3 bij 3 wil aanschaffen.
wie een egoboost nodig heeft: loop een paar dagen rond in diyarbakir en je voelt je Beatrix op Konninginnedag. morgen vertrek ik naar Mardin... daar schijnen meer toeristen te komen. kom ik wellicht eindelijk aan het bezichten van een stad toe.
heel veel fotos van diyarbakir zijn onder nog niet verzadigd te vinden. rechts naast de fotos, kun je klikken voor nog meer.
19:16
Nog niet verzadigd?
12.5.07
ondertussen aan de grens met Iran en Irak. ik ben deze dagen op rondreis door zuid-oost Turkije, daar waar de Koerden de meerderheid vormen en dat ook graag aan je vertellen. met wie ik ook praat, allemaal beginnen ze over hun Koerdzijn. en het Turkse leger draagt daar graag haar steentje aan bij door fors aanwezig te zijn in deze streken. al rondreizend kom je nogal eens een roadblock tegen en worden paspoort en bagage gecontroleerd. blijkbaar is er nog steeds de vrees dat de PKK in de bergachtige streken hier aanslagen wil plegen... of vindt het Turkse leger dat in ieder geval een mooi verhaal om in leven te houden. zeker in deze dagen, met een sinds de huidige oorlog in Irak zo goed als onafhankelijk Koerdistan vlak over de grens.
maar ook al is het hier een semi oorlogsgebied, echt bedreigend komt het niet op mij over. vooral hopeloos. zolang de militairen in hun schuttersputjes blijven en de Koerden murw geslagen en moedeloos in hun theehuizen rondhangen, wordt de situatie niet veel beter.
en ondertussen zou je bijna vergeten, dat het hier ooit allemaal begon. in het land tussen de Eufraat en de Tigris werd De Beschaving geboren en dus struikel je over de fysieke restanten van vervlogen culturen. en dat levert machtig interessante steden op, waar rustplaatsen voor karavanen nog steeds hotels zijn en waar kerken tot moskees zijn omgebouwd. en slapen aan de oevers van de Tigris, klinkt eerder magisch dan gevaarlijk. dus dat ga ik zo maar eens doen...
21:23
5.5.07
pepermuntballen en ineens kloppen dan toch de vooroordelen bij Turkije weer. of ik niet heel erg boos was op mijn ook in Istanbul verblijvende nichtje? ze heeft een relatie met een (Turkse) jongen, maar ze zijn niet getrouwd. een van mijn kamergenoten vond dat ik in mijn plichten als neef tekort schoot door niet op zijn minst ernstig met haar te gaan praten. hij zou in mijn plaats allang eerwraak gepleegd hebben. mijn reactie dat ik het vooral leuk voor haar vond, stuitte op onbegrip.
oftewel, een vrouw behoort maagd te blijven tot aan het huwelijk, maar voor mannen ligt het toch anders, aldus mijn kamergenoten. de logica achter dit verschil tussen man en vrouw, bleek echter lastig uit te leggen.
ook de eerste kakkerlak is gesignaleerd. de douchecabines worden met waterstofperioxide schoongehouden, maar blijkbaar niet grondig genoeg. de kakkerlakken houden vol! mijn hippe blauwe en gele tshirts die ik in een bui van onachtzaamheid op een stoel met een restje waterstofperioxide had gelegd, bleken er minder goed tegen te kunnen. binnen een paar minuten kleurden ze licht roze en paars.
sowieso waren er al wat klachten over de schoonmaak. vooral op de toiletten en de wastafels kon het nog wel eens stinken. bij wijze van proef zijn er nu witte geurballetjes in de wastafels gelegd.
in de oude stoptreinen van de NS hing in de WC´s vaak een ijzeren bakje met daarin gelijksoortige pepermuntbal-look-a-likes. bedoeld ter verfrissing van de toiletten (niet te gebruiken tijdens oponthoud op de stations). ik vermoed dat de werking ervan gebaseerd was op het feit dat het goedje een dusdanig chemisch damp verspreidde, dat spontaan alle geurzenuwen in je neus afstierven. daardoor konden deze de WC-stank niet meer registeren.
iedere keer dat ik nu in mijn yurt de toiletten binnenloop, komen beelden van nederlandse treinen naar boven. het is een rare wereld.
10:18
Nog niet verzadigd?
2.5.07
links was ik gisteren toch nog te laat op Taksim. op prikkende ogen van de laatste restjes traangas en veel blauw (past bij jouw) na, was er weinig meer te merken van de rellen. vakbondsmensen wilden per se dertig jaar na dato bloemen leggen op het plein waar in 1977 34 mensen omkwamen tijdens de 1 mei viering. links was groot in die dagen en er waren veel spanningen in de Turkse samenleving. het Turkse politieke landschap was versplinterd. de militaire coup in Turkije in 1980 was een reactie op de de politieke verdeeldheid die het land lam legde.
de rellen op Taksim lijken meer te maken te hebben met de wens van links om zich duidelijker te manifesteren in de samenleving, dan met de spanningen rondom de presidentsverkiezingen. momenteel wordt geen enkele van de 550 parlementszetels bezet door links-georienteerde politici.
overigens lijken die spanningen rondom de verkiezingen nu wat verminderd, na de annulering van de eerste stemronde door het hoge gerechtshof. maar goed, de gebeurtenissen volgen elkaar hier in hoog tempo op, dus de situatie kan na de volgende toespraak van deze of gene politicus of militair weer anders zijn.
en morgen heb ik gewoon mijn afsluitende tentamen Turks... laat ik maar eens gaan studeren.
09:54
Nog niet verzadigd?
1.5.07
annulering de stad is verandert in een vesting. het is 1 mei, en ondanks een verbod willen linkse clubjes toch op het centrale Taksimplein demonstreren. overal staat zwaar bepantserde politie, de metro rijdt niet en het zal straks de nodige moeite om thuis te komen.
morgen is weer een spannende dag. dan doet het hoge gerechtshof uitspraak over de legitimiteit van de huidige presidentsverkiezingen. mochten ze worden geannuleerd dan halen veel mensen opgelucht adem. als de rechters de huidige gang van zaken accorderen, dan gaan de verkiezingen door en grijpt het leger wellicht in.
onderhand heb ik er steeds minder behoefte aan zoiets mee te maken. geweldadig is het ingrijpen van het leger niet in de directe zin van het woord, maar de verwachting is dat het leger grote schoonmaak zal houden onder alle zogenaamde subversieve clubjes, van communisten tot liberalen.
een van mijn kamergenoten vreest in ieder geval het ergste. hij is al lang actief in de communistisch-anarchistische beweging en behoort tot een religieuze minderheidsgroep. de laatste jaren doet hij het rustig aan, maar als je eenmaal op de zwarte lijst staat.en deze dag zijn al zwaar voor hem...
grappig om bij jezelf te merken hoe gauw je paranoia kan worden, maar ik noem hier voor alle zekerheid zijn naam toch maar niet. hij heeft een ijzersterk gevoel voor rechtvaardigheid, maar bij tijd en wijle kan hij opvliegend zijn. zijn standaard grap is
of course you will do, because i have a knife. vorige week kon hij zich niet beheersen en vocht hij met een medebewoner, die hem uitgescholden had voor communist. vechtpartijen komen vaker voor, maar dit keer sloeg hij ook een van de kantoormedewerkers. nu wordt hij uit mijn yurt gezet en verhuist hij naar een van de grootste studentencampussen van Istanbul die 5000 mensen herbergt.
mijn kamergenoot is ervan overtuigd dat de anticommunisten daar al op de hoogte zijn van zijn komst. de kleinschaligheid van een yurt voor 140 man biedt nog enige bescherming, maar temidden van 5000 man vallen treitereien minder op.
I will fight again, I will have to. de gevangenis in het geval van een coup of de anticommunistische agressie in zijn nieuwe onderkomen. hij ligt al nachten wakker...
maar niet alleen de communisten, ook de liberalen vrezen het gevang. ik had een gesprek met een van hen en wilde een vervolgafspraak maken:
we bellen nog wel, er kan de komende weken van alles tussenkomen, was het antwoord. wellicht is opsluiting vanwege je politieke orientatie wel een beetje statussymbool in dit land en loopt het allemaal niet zo n vaart, maar toch... misschien is het maar beter dat het hoge gerechtshof morgen besluit de presidentsverkiezingen te annuleren, ook al zijn deze nog zo democratisch.
17:36
